Ewakuacja

Ewakuacja (łac. evacuatio – opróżnianie; znikanie) – to zorganizowane przemieszczenie się  ludności i transporcie mienia wraz z dobytkiem, z rejonów w których występują zagrożenia  na obszar bezpieczny.
Ewakuacja może być zarówno działaniem na stosunkowo niewielką skalę, jak na przykład wyprowadzenie ludzi z pojedynczego budynku zagrożonego pożarem, jak również może stanowić dużą i złożoną akcję logistyczną, jak w przypadku terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela podczas działań wojennych, lub obszarów dotkniętych żywiołem (np. podczas powodzi).
Z uwagi na uwarunkowania  związane z rodzajem i skalą zagrożenia wyróżnia się ewakuację I, II i III stopnia.


Ewakuacja I stopnia – polega na niezwłocznym przemieszczeniu ludności, zwierząt, mienia z obszarów ,w których wystąpiło nieprzewidziane bezpośrednie zagrożenie poza strefę zagrożenia. Realizuje się ją natychmiast po zaistnieniu zagrożenia dla życia, zdrowia i mienia. Organizuje się ją na polecenie Wójta Gminy lub osoby kierującej akcją ratunkową na terenie obgiętym tą akcją.


Ewakuacja II stopnia – polega na uprzednio przygotowanym  planowanym przemieszczeniu ludności, zwierząt, mienia z rejonów przyległych do zakładów , obiektów hydrotechnicznych , ze stref zalewowych oraz rejonów przyległych do innych obiektów stanowiących potencjalne zagrożenie dla ludności, zwierząt lub mienia w przypadku ich uszkodzenia  lub awarii. Realizuje się ją w sytuacji wystąpienia symptomów takiego zagrożenia.
Organizuje się ją na polecenie Wójta , Starosty , Wojewody.


Ewakuacja III stopnia – polega na uprzednio przygotowanym przemieszczeniu ludności , zwierząt i mienia podczas podwyższania gotowości obronnej państwa. Prowadzona jest w czasie zagrożenia bezpieczeństwa państwa i wojny.
W przypadku ewakuacji III stopnia decyzję o jej przeprowadzeniu podejmują Wójt -Szef OC Gminy lub organy wojskowe ze strefy bezpośrednich działań wojennych , we współdziałaniu z właściwymi organami obrony cywilnej zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 29sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz kompetencjach Naczelnego Dowódcy  Sił Zbrojnych i zasad jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Z 2002 r. Nr 156 poz.1301 z późn. zm.)

Skip to content