RZEPIENNIK STRZYŻEWSKI

Rozległa wieś położona w dolinie Rzepianki w otoczeniu wzniesień Pogórza Ciężkowickiego, niegdyś zwana Rzepiennikiem Górnym. Lokowana powtórnie w 1347 roku była królewszczyzną. Władali nią Strzeszowie, od imienia których pochodzi drugi człon nazwy. W akcie lokacyjnym król Kazimierz Wielki wyznaczył łan ziemi dla mającego być zbudowanego kościoła, erekcji parafii wówczas (ani przez następne pięć wieków) nie dokonano.
W XVIII w. na pograniczu z Rzepiennikiem Biskupim ukształtowało się miasteczko, w którym zamieszkali Żydzi. W XIX w. Rzepiennik Strzyżewski w wykazach urzędowych był wymieniany naprzemiennie: wieś – miasteczko. Po I zaborze Rzepiennik jako dobra kameralne został sprzedany przez rząd austriacki i wszedł w posiadanie rodziny Szołayskich. W okresie międzywojennym był tu rozwinięty ruch ludowy. Na wiece przyjeżdżali różni politycy, a wśród nich Wincenty Witos. Z Rzepiennika pochodził Franciszek Martyka, który w czasie okupacji był Delegatem Rządu na powiat gorlicki.
Rzepiennik Strzyżewski był siedzibą władz gminnych. Tu mieścił się posterunek policji i urząd pocztowy. W XIX w. była bożnica i 18 sklepików – wszystkie prowadzone przez Żydów. Jedyny sklep „katolicki” powstał po I wojnie światowej i był prowadzony przez miejscowe Kółko Rolnicze.

Miasteczko przestało istnieć po holokauście. W miejscu, gdzie kiedyś istniała „miejska” zabudowa, dzisiaj stoją nowoczesne obiekty administracyjne i usługowe. Otaczające „miasteczko” wzgórza zostały zabudowane budynkami indywidualnymi.